ტაბაწყური - ეგზოტიკური სოფლის ტურისტული პოტენციალი
ტაბაწყური სამცხე-ჯავახეთის მხარეში,
ბორჯომის მუნიციპალიტეტში მდებარეობს.
სოფელი ტბის ნაპირზე ზღვის დონიდან 1
991 მ მეტრზე, ნახევარკუნძულზეა გაშენებული.
ულამაზესი ტაბაწყური სულ უფრო მეტად იპყრობს როგორც ტურისტების, ასევე შიდა ვიზიტორების ყურადღებას. ტაბაწყურს თუ ერთხელ ესტუმრეთ შთაბეჭდილება დიდხანს გაგყვებათ, ალპური ზონის სილამაზე და ლურჯი ტბის ულამაზესი ფერთა გამა, ერთად დაუვიწყარ სანახაობას ქმნის.
ტაბაწყური ბორჯომიდან 60 კმ-ით არის დაშორებული. აქ მოხვედრა 2 გზით არის შესაძლებელი, ახალქალაქიდან და ბაკურიანიდან. ბაკურიანს გასცდებით თუ არა გრუნტის გზა იწყება. ცხრაწყაროს უღელტეხილის გავლით 3 საათის შემდეგ ტბის ულამაზესი ხედი გადაიშლება.
რთული კლიმატური პირობებიდან გამომდინარე მთელი წლის მანძილზე, თითქმის 7 თვე ტაბაწყური გარე სამყაროს მოწყვეტილია. დიდთოვლობის გამოსამანქანო გზა ჩაკეტილია და აქ მისვლა ან ახალქალაქის მხრიდან ან ბაკურიანის გავლით, ბურანის საშუალებით არის შესაძლებელი.
ტბა ვულკანის ამოფრქვევის შედეგად წარმოიქმნა. მდიდარია სხვადასხვა სახეობის თევზით, თევზაობის მოყვარულებისთვის ეს ადგილი ნამდვილი სამოთხეა. ტბაზე გასეირნება ნავებით არის შესაძლებელი.
ზაფხულის სეზონზე თუ ტბა ლურჯ და მწვანე ფერებში ელვარებს, ზამთრის სეზონზე თეთრ სამოსში ეხვევა, იყინება და თოვლით იფარება. გაყინულ ტბაზე ტურისტები ბურანებით გადაადგილდებიან რაც აქ დასვენებას დამატებით ექსტრემს სძენს.
ტბა ულამაზესია თავისი ქვიანი და ასევე ალაგ-ალაგ ქვიშიანი პლაჟით. კლდიანი ნაპირები გარემოს განსხვავებულ ელფერს სძენს.
ტაბაწყურის თემში მოსახლეობის უმეტესობა ეთნიკურად სომეხია. დასახლება აქ მეოცე საუკუნის დასაწყისიდან გვხვდება. ტაბაწყურში მცხოვრებლების უმრავლესობა მეცხოველეობით და სოფლის მეურნეობით ირჩენს თავს.
ზამთარში გასათბობად, შეშის ალტერნატივად წივას იყენებენ. წივა ცხვრისა და საქონლის გამხმარი ნაკელისგან მზადდება. მას გრძელი და სუსხიანი ზამთრისთვის იმარაგებენ. ზამთრისთვის მზადება ზაფხულში იწყება, ტაბაწყურში, მზიან ამინდში, გასაშრობად გამოტანილ წივას თითქმის ყველა სახლთან შეხვდებით.
მოსახლეობა ამბობს, რომ პანდემიის მიუხედავად, ტურისტები აქაურობას ხშირად სტუმრობენ. ქალაქის ხმაურიან და რუტინულ ცხოვრებას, სტუმრები სიმშვიდეს ამჯობინებენ და მაღალმთიან ზონას ირჩევენ დასასვენებლად. არიან ოჯახები, რომლებიც ზაფხულის ცხელ დღეებს ტაბაწყურში ატარებენ.
აქ მოდიან როგორც ავტომობილებით, ასევე ცხენებით და ბურანებით. ღამის გასათევად ვიზიტორების ნაწილი საოჯახო სასტუმროს ქირაობს, ნაწილი კი კარვებში რჩება.
სოფელში მდებარე ტბა და მიმდებარე ტერიტორიები აღკვეთილად არის გამოცხადებული, აქ ნადირობა აკრძალულია. სწორედ ამიტომ ფრინველები მოსახლეობას არ უფრთხიან და ნაპირთან ახლოს დაცურავენ.
ტაბაწყურში ასევე შეხვდებით წეროებს. ისინი ბუდეს ხშირად იშენებენ სახურავებსა და ხეებზე ასევე, მაღალი ძაბვის სადენებზე. წეროს ბუდის დიამეტრი 1 მეტრს შეადგენს, წყვილი წეროების გარდა, აქ ბეღურებიც ბინადრობენ.
ტაბაწყური ალპური ზონაა. აქ ნაძვნარი ძირითადად მოსახლეობის ძალისხმევით არის გაშენებული. სოფელს დიდი ტურისტული პოტენციალი აქვს. საოცარი სილამაზის სოფელი, ხელუხლებელი ბუნებით ბორჯომის სავიზიტო ბარათია.
ულამაზესი ტაბაწყური სულ უფრო მეტად იპყრობს როგორც ტურისტების, ასევე შიდა ვიზიტორების ყურადღებას. ტაბაწყურს თუ ერთხელ ესტუმრეთ შთაბეჭდილება დიდხანს გაგყვებათ, ალპური ზონის სილამაზე და ლურჯი ტბის ულამაზესი ფერთა გამა, ერთად დაუვიწყარ სანახაობას ქმნის.
ტაბაწყური ბორჯომიდან 60 კმ-ით არის დაშორებული. აქ მოხვედრა 2 გზით არის შესაძლებელი, ახალქალაქიდან და ბაკურიანიდან. ბაკურიანს გასცდებით თუ არა გრუნტის გზა იწყება. ცხრაწყაროს უღელტეხილის გავლით 3 საათის შემდეგ ტბის ულამაზესი ხედი გადაიშლება.
რთული კლიმატური პირობებიდან გამომდინარე მთელი წლის მანძილზე, თითქმის 7 თვე ტაბაწყური გარე სამყაროს მოწყვეტილია. დიდთოვლობის გამოსამანქანო გზა ჩაკეტილია და აქ მისვლა ან ახალქალაქის მხრიდან ან ბაკურიანის გავლით, ბურანის საშუალებით არის შესაძლებელი.
ტბა ვულკანის ამოფრქვევის შედეგად წარმოიქმნა. მდიდარია სხვადასხვა სახეობის თევზით, თევზაობის მოყვარულებისთვის ეს ადგილი ნამდვილი სამოთხეა. ტბაზე გასეირნება ნავებით არის შესაძლებელი.
ზაფხულის სეზონზე თუ ტბა ლურჯ და მწვანე ფერებში ელვარებს, ზამთრის სეზონზე თეთრ სამოსში ეხვევა, იყინება და თოვლით იფარება. გაყინულ ტბაზე ტურისტები ბურანებით გადაადგილდებიან რაც აქ დასვენებას დამატებით ექსტრემს სძენს.
ტბა ულამაზესია თავისი ქვიანი და ასევე ალაგ-ალაგ ქვიშიანი პლაჟით. კლდიანი ნაპირები გარემოს განსხვავებულ ელფერს სძენს.
ტაბაწყურის თემში მოსახლეობის უმეტესობა ეთნიკურად სომეხია. დასახლება აქ მეოცე საუკუნის დასაწყისიდან გვხვდება. ტაბაწყურში მცხოვრებლების უმრავლესობა მეცხოველეობით და სოფლის მეურნეობით ირჩენს თავს.
ზამთარში გასათბობად, შეშის ალტერნატივად წივას იყენებენ. წივა ცხვრისა და საქონლის გამხმარი ნაკელისგან მზადდება. მას გრძელი და სუსხიანი ზამთრისთვის იმარაგებენ. ზამთრისთვის მზადება ზაფხულში იწყება, ტაბაწყურში, მზიან ამინდში, გასაშრობად გამოტანილ წივას თითქმის ყველა სახლთან შეხვდებით.
მოსახლეობა ამბობს, რომ პანდემიის მიუხედავად, ტურისტები აქაურობას ხშირად სტუმრობენ. ქალაქის ხმაურიან და რუტინულ ცხოვრებას, სტუმრები სიმშვიდეს ამჯობინებენ და მაღალმთიან ზონას ირჩევენ დასასვენებლად. არიან ოჯახები, რომლებიც ზაფხულის ცხელ დღეებს ტაბაწყურში ატარებენ.
აქ მოდიან როგორც ავტომობილებით, ასევე ცხენებით და ბურანებით. ღამის გასათევად ვიზიტორების ნაწილი საოჯახო სასტუმროს ქირაობს, ნაწილი კი კარვებში რჩება.
სოფელში მდებარე ტბა და მიმდებარე ტერიტორიები აღკვეთილად არის გამოცხადებული, აქ ნადირობა აკრძალულია. სწორედ ამიტომ ფრინველები მოსახლეობას არ უფრთხიან და ნაპირთან ახლოს დაცურავენ.
ტაბაწყურში ასევე შეხვდებით წეროებს. ისინი ბუდეს ხშირად იშენებენ სახურავებსა და ხეებზე ასევე, მაღალი ძაბვის სადენებზე. წეროს ბუდის დიამეტრი 1 მეტრს შეადგენს, წყვილი წეროების გარდა, აქ ბეღურებიც ბინადრობენ.
ტაბაწყური ალპური ზონაა. აქ ნაძვნარი ძირითადად მოსახლეობის ძალისხმევით არის გაშენებული. სოფელს დიდი ტურისტული პოტენციალი აქვს. საოცარი სილამაზის სოფელი, ხელუხლებელი ბუნებით ბორჯომის სავიზიტო ბარათია.
