საზოგადოება
სახის სიბრმავე ანუ პროზოპაგნოზია
წარმოიდგინეთ, რომ ვერ იცნობთ
საკუთარ დედის სახეს. შეიძლება იცოდეთ დედის ხმა, სუნი, ზომა და
ფორმა, მაგრამ თქვენთვის სახე არაფერს ნიშნავს. ეს არის სახის
სიბრმავე, ანუ პროზოპაგნოზია
პროზოპაგნოზია, სახის სიბრმავე ან სახის აგნოზია ნევროლოგიური
აშლილობაა, რომლის დროსაც ადამიანს არ შეუძლია ამოიცნოს სხვა
ადამიანების სახეები.
ტერმინი პროზოპაგნოსია მომდინარეობს
ბერძნული სიტყვებიდან "სახე" და "ცოდნის ნაკლებობა".
ამ დაავადებით დაავადებულ ზოგიერთ ადამიანს შეიძლება გაუჭირდეს
ნაცნობი სახის ამოცნობა; სხვები ვერ შეძლებენ განასხვავონ უცნობ
სახეებს შორის, ზოგი კი ვერც კი შეძლებს განასხვავოს სახე, როგორც
ობიექტისგან განსხვავებული. აშლილობის მქონე ზოგიერთ ადამიანს არ
შეუძლია საკუთარი სახის ამოცნობა.
პროზოპაგნოსია შეიძლება იყოს სოციალურად დამამცირებელი. აშლილობის
მქონე პირებს ხშირად უჭირთ ოჯახის წევრებისა და ახლო მეგობრების
ამოცნობა.
ისინი ხშირად იყენებენ ადამიანების ამოცნობის სხვა გზებს, როგორიცაა
ხმაზე, ტანსაცმელზე ან უნიკალურ ფიზიკურ მახასიათებლებზე დაკვირვება,
მაგრამ ეს ისეთი ეფექტური არ არის, როგორც სახის ამოცნობა.
თანდაყოლილი პროსპაგანოზიით დაავადებული ბავშვები იბადებიან შეზღუდული
შესაძლებლობებით და არასოდეს ჰქონიათ დრო, როდესაც მათ შეეძლოთ
სახეების ამოცნობა.
აუტიზმისა და აუტიზმის სპექტრის აშლილობის შესახებ მეტი ცნობიერება,
რომელიც მოიცავს კომუნიკაციის დარღვევას, როგორიცაა პროზოპაგნოზია,
სავარაუდოდ მომავალში აშლილობას ნაკლებად შეუმჩნეველს
გახდის.
პროზოპაგნოზია არ არის დაკავშირებული
მეხსიერების დისფუნქციასთან, მეხსიერების დაკარგვასთან, მხედველობის
დაქვეითებასთან ან სწავლის უნარის დაქვეითებასთან.
ითვლება, რომ ეს არის დარღვევები,
დაზიანებები თავის ტვინში, რომელიც კოორდინაციას უწევს ნერვულ
სისტემებს და აკონტროლებენ სახის აღქმასა და მეხსიერებას.
ბრმა სახის სინდრომი შეიძლება
გამოწვეული იყოს ინსულტით, ტვინის ტრავმული დაზიანებით ან გარკვეული
ნეიროდეგენერაციული დაავადებებით.
ზოგიერთ შემთხვევაში ეს არის თანდაყოლილი აშლილობა, რომელიც გვხვდება
დაბადებისას თავის ტვინის დაზიანების არარსებობის შემთხვევაში.
პროზოპაგნოზიის გარკვეული ხარისხი ხშირად გვხვდება აუტიზმისა და
ასპერგერის სინდრომის მქონე ბავშვებში და შეიძლება იყოს მათი
სოციალური განვითარების შეფერხების მიზეზი.
მკურნალობისას აქცენტი უნდა გაკეთდეს დაავადებულ პირზე
კომპენსატორული სტრატეგიების შემუშავებაში. მოზარდები, რომლებსაც აქვთ
ეს მდგომარეობა ინსულტის ან ტვინის ტრავმის შედეგად, შეიძლება
გადამზადდნენ, რათა გამოიყენონ სხვა ნიშნები პიროვნებების
იდენტიფიცირებისთვის.
გააზიარეთ :