მოზარდის ბლოგი ჩვენზე და თქვენზე
როგორ გავხდი ბულინგის მსხვერპლი
14:41 / 26.04.2021
,,ბულინგი" ჩაგვრას ნიშნავს. ეს არის
არასასურველი აგრესიული სახის ქცევა, რომელიც უმეტესად ვლინდება
სკოლის ასაკის ბავშვებში.
სკოლაში ბულინგი იმ პრობლემათა რიგს
განეკუთვნება, რომელზეც ხმამაღლა იშვიათად საუბრობენ . ხშირად უფროსი
ასაკის ადამიანები მას ბავშვურ ცელქობასაც არქმევენ. ყველაზე მეტად
ბულინგი თინეიჯერებშია გავრცელებული . ზოგჯერ მათ ჰგონიათ, რომ
უბრალოდ ხუმრობენ და ვერ აანალიზებენ, რომ ამით შესაძლოა ვინმეს ზიანი
მიაყენონ. ჩემი აზრით ეს ყველაფერი დიდი თამაშია, რომელშიც ზოგჯერ
საკუთარ თავს, ზოგჯერ სხვას ვაზიანებთ.
მოგიყვებით ჩემს პირად დაბულინგებაზე. ეს ყველაფერი ასე დაიწყო...
ვსწავლობდი ქალაქის სკოლაში. გარკვეული მიზეზების გამო მშობლებმა გადმომიყვანეს სოფელში საცხოვრებლად. შევიცვალე სკოლა.
სკოლაში რომ მივედი ყველა ყველას იცნობდა, მხოლოდ მე ვიყავი უცხო. გავიცანი ბავშვები, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ ჩემი ამ სკოლაში გადმოსვლა ბევრს არ გახარებია.
დასვენებაზე თანაკლასელი გოგონა მოვიდა და მითხრა: ,,მეზიზღები, რატომ გადმოეთრიე ამ სკოლაში".
ალბათ დამეთანხმებით, რომ რთულია როცა ასეთ სიტყვებს გეტყვის თანაკლასელი. ამ დროს ვიყავი 8 წლის. ეს ყველაფერი ძალიან განვიცადე . მისი სიტყვების შემდეგ აღარც მინდოდა სკოლაში მისვლა. ამ შემთხვევის შემდეგ თავს გარიყულად ვგრძნობდი . ძალიან გამიჭირდა ამ ყველაფერთან შებრძოლება. არ ვიცოდი მას რა დავუშავე, ან ასე რატომ მომექცა, იმიტომ რომ მისგან განსხვავებული ვიყავი, იმიტომ რომ უბრალოდ არ მოვწონდი, თუ იმიტომ, რომ ბულერი იყო?
მიუხედავად იმისა, რომ ვარ კომუნიკაბელური და ნებისმიერ ბავშვთან შემიძლია კომუნიკაცია, მაინც გავხდი ბულინგის მსხვერპლი. მე ვფიქრობ, რომ ბულერების ქცევა შესაძლოა მიზეზი იყოს იმისა, რომ თავადაც იყვნენ ბულინგის მსხვერპლი ოჯახში, ქუჩაში. სწორედ ეს არის მიზეზი, რომ ასეთი აგრესიულები და მოძალადენი ხდებიან .
ამით მინდა გავამხნევო ყველა დაბულინგებული ბავშვი, რომ არ დანებდნენ და თავი გარიყულად არ იგრძნონ. წარმოაჩინონ საკუთარი თავი ისეთი როგორებიც არიან. ისწავლონ საკუთარი თავის დაცვა და თუ მსგავს შემთხვევას შეესწრებიან, რეაგირება მოახდინონ. მთავარია ერთმანეთს მხარი დავუჭიროთ. მიუხედავად იმისა რომ სკოლა და მშობელი ერთვება პრობლემის მოგვარებაში, მაინც ბავშვმა უნდა შეძლოს საკუთარი თავის დაცვა, რათა არ იყოს მსხვერპლი . საზოგადოებამ უნდა აღკვეთოს ბულინგის ყველანაირი გამოვლინება და გადაჭრით უნდა უთხრას : ,,არა ძალადობას“!
ნინო რამიშვილი. 12 წლის
New მედია კლუბის წევრი
მოგიყვებით ჩემს პირად დაბულინგებაზე. ეს ყველაფერი ასე დაიწყო...
ვსწავლობდი ქალაქის სკოლაში. გარკვეული მიზეზების გამო მშობლებმა გადმომიყვანეს სოფელში საცხოვრებლად. შევიცვალე სკოლა.
სკოლაში რომ მივედი ყველა ყველას იცნობდა, მხოლოდ მე ვიყავი უცხო. გავიცანი ბავშვები, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ ჩემი ამ სკოლაში გადმოსვლა ბევრს არ გახარებია.
დასვენებაზე თანაკლასელი გოგონა მოვიდა და მითხრა: ,,მეზიზღები, რატომ გადმოეთრიე ამ სკოლაში".
ალბათ დამეთანხმებით, რომ რთულია როცა ასეთ სიტყვებს გეტყვის თანაკლასელი. ამ დროს ვიყავი 8 წლის. ეს ყველაფერი ძალიან განვიცადე . მისი სიტყვების შემდეგ აღარც მინდოდა სკოლაში მისვლა. ამ შემთხვევის შემდეგ თავს გარიყულად ვგრძნობდი . ძალიან გამიჭირდა ამ ყველაფერთან შებრძოლება. არ ვიცოდი მას რა დავუშავე, ან ასე რატომ მომექცა, იმიტომ რომ მისგან განსხვავებული ვიყავი, იმიტომ რომ უბრალოდ არ მოვწონდი, თუ იმიტომ, რომ ბულერი იყო?
მიუხედავად იმისა, რომ ვარ კომუნიკაბელური და ნებისმიერ ბავშვთან შემიძლია კომუნიკაცია, მაინც გავხდი ბულინგის მსხვერპლი. მე ვფიქრობ, რომ ბულერების ქცევა შესაძლოა მიზეზი იყოს იმისა, რომ თავადაც იყვნენ ბულინგის მსხვერპლი ოჯახში, ქუჩაში. სწორედ ეს არის მიზეზი, რომ ასეთი აგრესიულები და მოძალადენი ხდებიან .
ამით მინდა გავამხნევო ყველა დაბულინგებული ბავშვი, რომ არ დანებდნენ და თავი გარიყულად არ იგრძნონ. წარმოაჩინონ საკუთარი თავი ისეთი როგორებიც არიან. ისწავლონ საკუთარი თავის დაცვა და თუ მსგავს შემთხვევას შეესწრებიან, რეაგირება მოახდინონ. მთავარია ერთმანეთს მხარი დავუჭიროთ. მიუხედავად იმისა რომ სკოლა და მშობელი ერთვება პრობლემის მოგვარებაში, მაინც ბავშვმა უნდა შეძლოს საკუთარი თავის დაცვა, რათა არ იყოს მსხვერპლი . საზოგადოებამ უნდა აღკვეთოს ბულინგის ყველანაირი გამოვლინება და გადაჭრით უნდა უთხრას : ,,არა ძალადობას“!
ნინო რამიშვილი. 12 წლის
New მედია კლუბის წევრი